Kaziuki Wileńskie z minionych lat

 

Zapraszamy Państwa do obejrzenia materiału, w którym wspominamy Kaziuki Wileńskie z minionych lat. W tym roku pierwszy raz od ponad 30 lat nie możemy zorganizować Kaziuków Wileńskich w sali widowiskowej GCK. Nie możemy również zaprosić naszych utalentowanych gości z Centrum Kultury Polskiej na Litwie im. Stanisława Moniuszki w Wilnie, których występy możecie podziwiać w naszym materiale. To jednak nie wszystko, co możecie znaleźć w naszym materiale. O historii Kaziuków Wileńskich podczas rozmowy z Grażyną Darską opowiedział Stefan Lempiecki, który był pomysłodawcą początków Biesiady Wileńskiej w Giżycku. O Kaziukach Wileńskich w naszym mieście opowie również Jadwiga Borkowska-Żurek, która od początku, czyli 1990 r. wspiera organizację tego wydarzenia w Giżycku. Mamy ogromną nadzieję, że w przyszłym roku będziemy mogli świętować Kaziuki ponownie! Pozostawiamy Państwa z listem od Apolonii Skakowskiej, prezeski Centrum Kultury Polskiej na Litwie im. Stanisława Moniuszki w Wilnie:

 

” KAZIUK (Kaziuki wileńskie- lit.) jest świętem królewskim.  Po raz pierwszy odbyło to święto w 1604 roku. w Wilnie w dniu kanonizacji św. Kazimierza. 3 marca rozpoczynały nieszpory w katedrze, następnego dnia, 4 marca, o godzinie 10:00, uroczyste msze miały miejsce w katedrze oraz w kościele św. Kazimierza.  Następnie, 4 marca przechodziła procesja do Kaplicy Ostrobramskiej. Wieczorem grały kapele, trwała zabawa  do rana. Na jarmarku sprzedawano towary, które mieszkańcy Wilna mogli kupić tylko tu : obwarzanki smorgońskie – ciężkie i twarde, układane na straganach  w stosy. Ich sprzedawcom podróż do Wilna zajmowała kilka dni. Piernikowe serca – ich istota polegała na zdobieniu kolorowym lukrem. Najważniejszą ozdobą były umieszczone napisy : „Kocham Cię…”, „Pamiętaj o mnie”…  „Kochaj mnie jak dawniej”… Uzupełniały je lukrowe kwiaty. Rarytasem były serca z napisem w gwarze ludowej lub z błędami. Zwyczaj ten do Wilna przywieźli staroobrzędowcy wygnani z Rosji, którzy osiedlili się na Wileńszczyźnie. Po za piernikowymi sercami były również pierniki w kształcie koników, rybek, misiów, kogucików oraz w wielu innych formach. Nie brakowało wyrobów z wikliny, drewna, palm wielkanocnych, ceramiki, nawet żywych prosiaków, kur i kogutów, pługów, grabi, chomątów czy beczek dębowych… Od tego czasu w Wilnie trwa tradycja jarmarkowa, która sięgnęła poza granice kraju. Najbardziej jest znana i praktykowana w Polsce.  Od roku 1998roku Centrum Kultury Polskiej na Litwie (Wilno) im. Stanisława Moniuszki organizuje doroczne Kaziuki w Giżycku. Ta impreza zżyła się z mieszkańcami tego miasta, jest lubiana i oczekiwana. Obecny rok jest rokiem wyjątkowym, skażony covidem-19, nie pozwoli przybliżyć giżycczanom królewskiej, wileńskiej tradycji.  W krótkich wersach swojej poezji  przypomnę Państwu o naszych spotkaniach na Kaziukach w Giżycku, aby one  połączyły nas w Wielki Post Wielkanocny.

                                   

KOLOROWE JARMARKI                                  

Kaziuki wileńskie                                  

to tradycja ludowa                                  

co roku nas zapraszają                                  

na jarmarki kolorowe                                  

a na tych jarmarkach                                  

przeróżne cudeńka                                 

do kupna nas zachęcają                                  

wileńskie panienki                                  

na straganach rzędami                                  

z gliny wyrabiane                                  

ustawione buciki                                  

tuż nad nimi zwisają                                   

koraliki na druciku                                  

nisko kłania się z wozu                                  

kosz pękaty z wikliny                                  

pełen ludków nieznanych                                  

i dzbanuszków z gliny                                  

zaś na wozie w sianie                                  

małe prosię kwili                                  

gospodarz je zbudził rano                                  

usnąć nie da chwili                                  

nieco dalej istna frajda                                  

grabie widły i miotełki                                  

z pudła wyglądają                                  

do wiosennych zakupów                                  

wszystkich zapraszają                                 

Apolonia Skakowska, Wilno, 24.02.2005 r.

 

Życzę wszystkim niezawodnego zdrowia oraz miłych wspomnień kaziukowych… Prezes Centrum Kultury Polskiej na Litwie im. Stanisława Moniuszki,Wilno Apolonia Skakowska, dnia 4 marca 2021 roku. ”

 

link do wersji dla niesłyszących: https://youtu.be/pYcvyS1gxlk

Dodaj komentarz